Οι αντλίες θερμότητας είναι μηχανήματα τα οποία «αντλούν» θερμότητα (με τη μορφή ψύξης ή θέρμανσης) από μια δεξαμενή θερμότητας (αέρας περιβάλλοντος, δεξαμενή νερού, κλπ.) προς ένα χώρο, μέσω ενός κύκλου εξάτμισης και συμπύκνωσης ενός εργαζόμενου μέσου, με την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας.

Πολλοί θεωρούν ότι το μέλλον της θέρμανσης βρίσκεται στις αντλίες θερμότητας. Το κόστος αγοράς και εγκατάστασης μπορεί να θεωρείται υψηλό, αλλά η εξοικονόμηση χρημάτων που επιτυγχάνεται με τα συστήματα αυτά σε σχέση με την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης (μπορεί να ξεπεράσει και το 60%), αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο για πολλούς προκειμένου να διερευνήσουν και την συγκεκριμένη μορφή θέρμανσης.

Η διαφορά ενός συστήματος τύπου αντλίας θερμότητας σε σχέση με τα παραδοσιακά συστήματα θέρμανσης που χρησιμοποιούν πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, είτε χρησιμοποιεί τη θερμοκρασία του αέρα (αντλία αέρα/νερού) είτε του εδάφους (γεωθερμική αντλία) για να μεταφέρει τη θερμότητα, είναι πως λειτουργεί πολύ πιο αποτελεσματικά και εξοικονομεί περισσότερη ενέργεια.

Το σύστημα Ενδοδαπέδιας θέρμανσης αποτελείται από:

• καυστήρα – λέβητα – κυκλοφορητής
• σύστημα σωληνώσεων στο δάπεδο.

Για τη λειτουργία του συστήματος, μπορούμε να επιλέξουμε οποιοδήποτε καύσιμο, όπως: το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, ή ακόμη και κάποια αντλία θερμότητας κλπ. Βασικό χαρακτηριστικό της ενδοδαπέδιας θέρμανσης είναι ότι τελικά το ζεστό νερό δεν κυκλοφορεί σε θερμαντικά σώματα – καλοριφέρ, αλλά στο δάπεδο, μέσω σωληνώσεων, μετατρέποντας έτσι το πάτωμα σε θερμαντικό σώμα. Αφού θερμομονωθεί το δάπεδο από κάτω, απλώνεται ένα σύστημα σωλήνων το οποίο μεταφέρει το ζεστό νερό σε όλη του την επιφάνεια. Το δάπεδο θερμαίνεται σιγά σιγά και ακτινοβολεί τη θερμότητα στον αέρα. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται ομοιόμορφη θέρμανση του αέρα, από κάτω προς τα πάνω.